Udaję się na urlop. Potrwa on do końca dnia 2 kwietnia, a do aktywnego wypełniania funkcji Księcia powrócę 3 kwietnia. Zdecydowałem się na ten okres, począwszy od dziś, powołać Regenta Księstwa Sarmacji. Zaprosiłem do pełnienia tej roli Jego Królewską Mość Andrzeja Fryderyka, a ten uczynił mi zaszczyt i propozycję moją przyjął. Wczoraj po południu i wieczorem omówiliśmy sprawy dotyczące Tronu i jestem przekonany, że przez najbliższe dwa tygodnie Księstwo jest w pełni bezpieczne i opiekować się nim będzie jedna z najbardziej zasłużonych dla niego osób. Dziękuję Wasza Książęca Wysokość.

Zapewne niektórych zdziwi taki wybór Regenta. Nie jest tajemnicą, że między mną a JKW są różnice, które niekiedy wpływają na to w jaki sposób się do siebie zwracamy i co do siebie mówimy. Tak było kilka dni temu, kiedy okoliczności zmusiły mnie do odebrania wsi lennych jednemu z naszych obywateli. Pomimo ciszy w mediach i na publicznych kanałach chcę zapewnić wszystkich, że sprawa ta nie została wyciszona i zamieciona pod dywan. Rozmawiamy z JKW Andrzejem Fryderykiem o niej, i pojawiły się w naszej rozmowie również pozytywne akcenty i propozycje — nieco za wcześnie jednak o nich mówić publicznie. Wiele jest w rękach samego zainteresowanego. Wierzę jednak, że dzięki pomocy, którą zaoferował i dostarcza JKW Andrzej Fryderyk sprawa ta zostanie pozytywnie zakończona. Nie dziś, nie jutro, ale w realnym dającym się przewidzieć czasie. W okresie urlopu będę ograniczał swój udział w życiu kraju do niezbędnego minimum. Skupię się na wyciszeniu. Zajmę się rozmowami z Baridajczykami, choć czynić to będę w sposób znacznie spokojniejszy niż niektórzy by chcieli — ograniczę się do zbiorcznych odpowiedzi i wypowiedzi raz/dwa razy na dzień.

Podczas wymiany zdań z JKW Andrzejem Fryderykiem poszedłem o krok za daleko pisząc o "wyimaginowanym przekonaniu" i za to JKW przepraszam. Winienem użyć zupełnie innych słów. Moją intencją było zwrócenie uwagi na zbyt daleko idący wniosek, jakoby moja decyzja była decyzją wymierzoną w Teutończyków, lecz niepotrzebnie użyłem argumentu ad personam. Nie są też dobrze dobranymi słowa o woli JKW, przez którą jakoby miałaby cierpieć Teutonia. Kolejny niesłuszny argument ad personam. W tym wypadku chciałem powiedzieć, że wszelkie niesnaski między nami mogą odbijać się na relacjach między Teutonią i Teutończykami, a mną, a tego nie chcę. Wierzę, że te słowa sobie wyjaśniliśmy i nie będą one rzutować na nasze relacje w przyszłości.

Powierzając Jego Książęcej Wysokości opiekę nad Księstwem Sarmacji żywię przekonanie, że czas ten pozwoli na uspokojenie emocji, tak moich, jak i społecznych. Że tych kilkanaście dni, które zakończą święta Wielkiej Nocy, pozwoli na przemyślenia, które wkrótce wydadzą owoce. Nie jest i nigdy nie było moim celem antagonizowanie, a ilość niedomówień i powtarzanych nieprawd nawarstwiła się, przez co sytuacja dojrzała do tego by zainterweniować w inny sposób. Uzgodniłem z Jego Książęcą Wysokością sprawy dotyczące Tronu, Sejmu, Trybunału Koronnego, polityki zagranicznej. Uzgodniliśmy drogi i sposoby komunikacji. Przekazuję Tron w dobre ręce. Okażcie Jego Książęcej Wysokości Regentowi wsparcie, o tyle proszę Was.

Potrzebuję odpoczynku, zdystansowania się, wyciszenia i przemyślenia paru spraw. Nie wykluczam, że będę poszukiwał w tym okresie rad w pewnych sprawach i konsultował je. Będę to jednak czynił kanałami prywatnymi. Dla każdego, kto będzie mnie potrzebował jestem również na kontakt otwarty — normalnie codziennie pracuję przy komputerze, telefon mam przy sobie, nie wyjeżdżam w dzikie kraje.

Raz jeszcze dziękuję Jego Książęcej Wysokości za wyrażenie zgody na podjęcie się trudów Regencji. Powodzenia.