Wasza Książęca Mość,
Szanowni Obywatele,

Już po raz czwarty przychodzi mi wygłaszać swoje przemówienie programowe. Mam jednakże nadzieję, że jest to ostatnie expose wygłaszane przez Kanclerza, które ma wartość czysto symboliczną i nie przekłada się na decyzję Sejmu o udzielenie mu wotum zaufania.

Mam też równie wielką nadzieję, że kolejnego podobnego przemówienia prędko nie wygłoszę, gdyż bezustanne okupowanie urzędu byłoby męczące i dla mnie osobiście, i dla całego społeczeństwa.

Przechodząc do spraw programowych, oczywiście najważniejszą kwestią będzie poczynienie kolejnych kroków w ramach akcji BOCIEK.

Obecnie Sejm kończy pomału debatować nad projektem Ustawy o promocji płodności, która jest jednym z pierwszych namacalnych efektów wspomnianej akcji. Po tej ustawie, będą jeszcze wprowadzone inne, mniejsze zmiany w sarmackim prawie. Nie będą one jednak (najprawdopodobniej) już odrębnymi i nowymi ustawami.

Potrzebne będą zmiany w systemie finansowym i informatycznym. I te ciut większe, ale głównie masa tych drobniejszych. Tutaj jednak ciężko narzucać jakiekolwiek tempo, gdyż rąk do pracy przy systemie jest mało i pomysły trzeba kreować mając na uwadze rozsądny zakres zmian na raz. Dokładnie z tego samego powodu ciężko przedstawić w tym momencie jakiekolwiek szczegóły, gdyż one będą zmieniane już po konsultacji z kompetentnymi osobami, które mogłyby zmiany zaimplementować.

W zależności od końcowego brzmienia Ustawy o promocji płodności, będziemy informowali o kolejnych podobnych projektach.


Jolejną kwestią jest zapowiadana zmiana w emisji znaczków pocztowych. Ostatnie wydarzenia dały wszystkim do zrozumienia, że co ciekawe, to nie rząd planuje wprowadzić regulacje ku niezadowoleniu społeczeństwa, ale to społeczeństwo domaga się tych regulacji od Rady Ministrów.

Problem ze znaczkami mimo wszystko występuje, dlatego nie można obok niego przejść obojętnie i spróbujemy ogarnąć to naszą troską i opieką.


Chcemy wprowadzić nowy system rozliczania pracy urzędników Księstwa. Obecnie część funduszy przyznawanych jest niezależnie od wykonanej pracy, w związku z czym nawet iluzoryczne pełnienie obowiązków jest rozliczane według normalnego przelicznika. Zniechęca to też do większej aktywności, gdyż jej brak jest równie opłacalny co wytężona praca.


Planujemy również zastanowić się w Sejmie nad pomysłem konsolidacji obecnych wydawnictw prasowych. Idea ta była przedstawiana w Sarmacji już dawno i polega na ograniczeniu dostępności pisania w Parku Stołecznym, o ile nie jest się młodym obywatelem. Jeśli twój staż w Księstwie jest już większy, istniałyby trzy możliwości pisania artykułów — dołączenie do już istniejącego wydawnictwa, założenie własnego albo dokonanie opłaty za publikację w Parku.

Swego czasu był to pomysł dość popularny, jak jest teraz — dowiemy się niedługo za pośrednictwem SOBOSu. Nic na siłę.


Chcemy wprowadzić Nagrodę Śmiechu na stałe do inicjatyw funkcjonujących w Księstwie. Chociaż była ustanowiona jednorazowo, ad hoc dla Vladimira, warto kontynuować tego typu eventy, z uwagi na aspekt chociażby fabularny czy aktywizujący.


Planujemy oczywiście wspierać proces przejścia z systemu wyboru bezpośredniego Kanclerza, do poprzedniego modelu parlamentarno-gabinetowego. O ile głosowanie w Sejmie jest już w zasadzie rozstrzygnięte, a wyniku referendum można się spodziewać, to jednak proces zmian jest oczywiście bardziej rozbudowany i bez wsparcia wszystkich organów szczebla centralnego, w tym oczywiście Rady Ministrów, może być z nim ciężko.


Z uwagi na niechęć do moich ścian tekstu, na tym postanawiam skończyć przemówienie. Było dłuższe, ale ściąłem je do minimum. Większość i tak przedstawiłem już w programie przedwyborczym, więc jedyne co mogę tutaj zrobić, to przeformułować to samo, żeby wyglądało inaczej niż ostatnio. Bez sensu.

Spróbuję zamiast tego skupić się na wydawaniu komunikatów rządowych co powiedzmy 2 tygodnie. Wiem, że polityka informacyjna była krytykowana w poprzedniej kadencji.

Dziękuję


Edycja. Zapomniałem o tradycji utworów muzycznych na końcu moich tekstów. Przepraszam.