a mocy postanowienia Lorda Szambelana na wyspie Khatari (znanej również jako wyspa św. Janusza) w archipelagu Wysp Razuryjskich pojawiło się nowe lenno o nazwie Ziemia Smocza, i jest to pierwsze lenno jakie powstało na terenie Królestwa Hasselandu od czasu jego przyłączenia do Księstwa Sarmacji w 2018 roku. Obszar baronii tworzy zaledwie 13 miejscowości, w tym również jedno miasto - Nowy Hohenburg. Wszystkie siedliska te są rozdzielone pomiędzy 3 dystrykty. Ziemia Smocza jest także jak na ten moment najdalej na północ wysuniętym lennem na terenie Hasselandu umiejscowionym pomiędzy wiecznie zaśnieżonymi szczytami Gór św. Piotra na południu, a przyladkiem Tastonii (34*48' N) na północy. Zachodnią granicę baronii stanowi wybrzeże morza, zaś na wschodzie rozciąga się aż do jeziora Koldieria. Obszar ten więc jest w pewien sposób odizolowany od reszty wyspy św. Janusza i dlatego też przez wiele stuleci rozwijał się w niemal całkowitym oderwaniu od reszty wyspy i odgrywał szczególną rolę w jej historii, ale o tym za chwilę, może najpierw przyjrzyjmy się kilku najważniejszym miejscom na Ziemi Smoczej:

• Nowy Hohenburg — stolica i największa miejscowość na Ziemi Smoczej, umiejscowiona w północnej części lenna. Miasto zostało założone w XVI wieku przez teutońskiego kapitana Michaela von Hohenburg i szybko stało się jednym z najważniejszych ośrodków handlowych na wyspie. Pod koniec następnego stulecia przez blisko dwie dekady stanowiła stolicę niewielkiego państewka na północno-zachodnim krańcu wyspy. W mieście znajduje się zamek z XVII wieku, który obecnie stanowi rezydencje Barona oraz współrządzącej wraz z nim Coinesty, złożonej z 11 radców reprezentujących interesy mieszkańców baronii.

• Kolodieria — druga co do wielkości miejscowość na terenie lenna zamieszkana przez 3000 osób i położona na jego południowo-wschodnim krańcu nad jeziorem Kolodieria (od którego z resztą pochodzi jej nazwa). Miejscowość ta dzięki zachowanemu do dnia dzisiejszego w doskonałym stanie fortu z XVIII wieku, bliskości gór i przepięknego jeziora jest jednym z najchętniej odwiedzanych miejsc przez turystów.
  
  
• Mendi (bas. Góra) — trzecia co do wielkości miejscowość na terenie lenna. Została wybudowana na wzgórzu Św. Marcina nad zatoką Hohenburga już X wieku i jest najstarszym stałym siedliskiem ludzkim na obszarze lenna. W miejscowości znajduje się kilka bezcennych zabytków jakimi są min. kościół rotriokatolicki z XIII stulecia pod wezwaniem św. Jakuba oraz zamek z XV wieku (najstarsza tego typu budowla na Ziemi Smoczej).

pisana tego regionu wyspy rozpoczyna się gdzieś w X wieku, kiedy to do trudno dostępnych regionów na dalekiej północy na wyspie św. Janusza zawiltali misjonarze z Razuri, poczęli oni wznosić kościoły, zakony i nawracać miejscową ludność, to oni również nadali tym ziemiom nazwę "Ziemi Smoczej" gdy spostrzegli, że na tych terenach panuje silnie zakorzeniony wśród miejscowej ludności kult wielkiego Smoka. Na przełomie XI i XII stulecia region ten stanowił istotny punkt na trasach handlowych wiodących z Sambanafryki i południowej Nordaty do Orientyki, a później także z Neuropy do Baridasu i Teutonii. Od połowy XVI stulecia na obszarze Ziemi Smoczej zaczynają pojawiać się osadnicy z różnych stron świata, w tym czasie powstaje Nowy Hohenburg i Kolodieria. W latach 1769-1789 istnieje Kupiecka Republika Ziemi Smoczej, następnie szlak wiodący z Neuropy na zachód przez Khatari traci na znaczeniu, następuje gwałtowny upadek gospodarczy regionu. W 1812 region ten trafia pod panowanie rodziny von Hohenburg, udaje się zatrzymać upadek gospodarczy lenna, następuje rozwój kultury i sztuki oraz powstają pierwsze świeckie szkoły, jednak już 1927 roku Hohenburgowie tracą prawa do Ziemi Smoczej, które odzyskują dopiero w 2019 roku.



Ziemi Smoczej panuje klimat umiarkowany morski, w przeciwieństwie do reszty wyspy zimy są tam łagodne i występują tam nieco bardziej obfite opady deszczu. Nad jeziorem Kolodieria i wybrzeżem morskim prężnie rozwija się rybołówstwo. Rolnictwo jest tu jednak nadal słabo rozwinięte, gdyż blisko 67% obszaru baronii zajmują lasy iglaste, co z kolei sprzyja rozwojowi przemysłu drzewnego i celulozowo-papierniczego. Eksport drewna przez dość długi czas stanowił główne źródło utrzymania mieszkańców Ziemi Smoczej oraz był źródłem bogactwa tego regionu aż do początków XIX wieku, kiedy to na terenie lenna Hohenburgów zostały odkryte złoża miedzi w miejscowości Sauelaae. Obecnie w planach jest rozwój Przemysłu Wysokiej Technologii oraz turystyki. W związku z wyczerpującymi się złożami miedzi w Sauelaae oraz znacznym spadkiem cen miedzi na rynkach światowych rozważa się również możliwość zamknięcia kopalni, co oczywiście wiazałoby się z utratą kilku tysięcy miejsc pracy.

oczywiście nie wszystko co należałoby napisać na temat Ziemi Smoczej i dlatego też starał się będę publikować w miarę moich skromnych możliwości coraz to więcej nowych informacji ;)