ostatnich dniach teutońskimi salonami, placami i podwórkami wstrząsają żywiołowe dyskusje, których motywem przewodnim są wrogowie Narodu. Temat ten wywołał zasłużony teutończyk Wojciech Hergemon, powracający do v-życia po dłuższej przerwie.

Pytanie, które zadał Wojciech Hergemon wywołało lawinę komentarzy, które spotkały się z dwojakim odbiorem zarówno w Teutonii, jak i innych prowincjach Księstwa Sarmacji. Oliwy do ognia dolało opublikowanie artykułów dotyczących domniemanych wrogów Narodu teutońskiego.
Pierwszy z nich, autorstwa Vladimira Ivanovitsš ik Lihtenštána, ukazał się w Gazecie Teutońskiej pod tytułem "Odwieczni wrogowie Teutonii – kim są, jak się przed nimi ustrzec?" i cechował się humorystycznym podejściem do tematu. Jako wrogów Teutonii wskazywał Gellończyków, Zamurzaków (Baridajczyków), Piotra Mikołaja oraz Markóza. Publikacja została zasercowana nawet przez niektórych z wspomnianych wcześniej Zamurzaków.

Kolejny artykuł traktujący o wrogach Teutonii, autorstwa Wojciecha Hergemona, ukazał się w Ostatnim Bastionie Teutonizmu, opatrzony tytułem "O Gellonie słów kilka". Ta publikacja ukazywała mieszkańców Koronnej Prowincji, jako osoby przebiegłe, chciwe i lubieżne, których styl życia bazuje na niskich instynktach. Autor zaznaczył jednak, że artykuł ma charakter narracyjny, a jego celem nie jest lżenie Gellończyków, ale obudzenie w nich lokalnego patriotyzmu motywującego do działania na rzecz prowincji.


Teutończycy ustalają listę wrogów Narodu

Jak te publikacje zostały odebrane w Królestwie Teutonii? Na forum prowincji rozgorzała dyskusja, w którą włączył się sam JKW Andrzej Fryderyk. Monarcha zainicjował temat Baridas – szansa do współpracy, czy wróg?. W swoich komentarzach wskazywał na korzyści płynące z zatarcia podziałów na linii Teutonia-Baridas i rozpoczęcia obustronnej współpracy.
We wspomnianym wątku natychmiast pojawiły się głosy ZA i PRZECIW. Sceptycznie do kwestii współpracy z Zamurzem podeszli Wojciech Hergemon oraz Vladimir Ivanovitsš. Ten ostatni stwierdził, że "w Królestwie nie ma już miejsca na stary teutoznim", jednak zapowiedział, że jeżeli wolą Narodu teutońskiego jest zakończenie konfliktu z Baridajczykami, to nie zamierza w tym przeszkadzać. Na dowód dobrej woli wystąpił do Prefektury o ukrycie jednego ze swoich prześmiewczych artykułów.
Z kolei Wojciech Hergemon wskazywał, że współpraca z Baridasem może być rozważana tylko jeśli przyniesie korzyści obu stronom, a nie pozostanie jedynie pustym sloganem.
Za współpracą optowała Irmina wicehrabina de Vellior y Thorn, rodowita Teutonka, zamieszkująca obecnie Baridas. W wątku "Wspólny wróg" wicehrabina zaapelowała o pojednanie, wskazując na związki łączące ją z obiema prowincjami.

Do rozmowy włączył się również JKM Tomasz Ivo Hugo. Książę Sarmacji wyraził pogląd, że w obecnych czasach spory pomiędzy prowincjami są przeżytkiem, ponieważ nowi mieszkańcy nie rozumieją ich genezy, a starzy stracili zapał do podtrzymywania wrogości. Swój wywód JKM zwieńczył stwierdzeniem, że "współpraca lepsza jest po coś, a nie przeciwko czemuś."
Dyskusję zakończył komentarz Daniela bnt von Schwarz-Saryoni, który wypowiedział się za rozważeniem współpracy przy jedoczesnym utrzymaniu rywalizacji, pod warunkiem, że nie przekształci się ona we wrogość.

Obecnie równocześnie z debatą trwa ankieta, rozpoczęta przez JKW Andrzeja Fryderyka, mająca przynieść odpowiedź na pytanie czy Teutonia powinna dążyć do nawiązania współpracy z Baridasem. Jej wynik może zakończyć trwający od dłuższego czasu konflikt teutońsko-baridajski lub podsycić go na nowo.
Bieżący wynik sondy wskazuje jednak na to, że Naród teutoński jest znużony pogłębianiem antagonizmów i chciałby nadać relacjom z innymi prowincjami nowego wymiaru.